Leestip: Koreaans kortverhaal
Voor de fans van Toon Tellegen. Zo zou ik het dunne boekje De kip die dacht dat ze kon vliegen van Sun-mi Hwang omschrijven. Met andere woorden: een fabelachtige hoogvlieger die je in één ruk uitleest.
Een jaar geleden was ik al eens begonnen in een boek van de Koreaanse auteur Sun-mi Hwang, namelijk Het huis met de kersenbloesem. De minimalistische cover en de flaptekst waren veelbelovend, maar het verhaal kon me niet raken. Teleurgesteld legde ik het boek onuitgelezen weg.
Hoe anders verliep het met De kip die dacht dat ze kon vliegen! De blauwe cover met gouden illustratie sprak me niet aan en ik besloot de flaptekst maar niet te lezen om teleurstelling achteraf te vermijden. Maar net als het ei dat in de openingszin naar beneden tuimelt, rolde ik meteen in het verhaal. Vanaf de eerste pagina leefde ik mee met Spruitje de kip en haar wens om vrij te zijn en haar eigen ei uit te broeden.
“Het rollende ei kwam tot stilstand zodra het het gaas van het kippenhok raakte. Spruitje keek ernaar: een krijtachtig ei met vlekjes bloed erop. In geen twee dagen had ze een ei gelegd; ze twijfelde eraan of ze het nog wel kon. Maar daar was het dan: één klein, miezerig ei. Dit kan niet nog eens gebeuren, dacht ze. Zou de vrouw van de boer het meenemen? Ze had alle andere eieren geraapt, waarbij ze elke keer had geklaagd dat ze almaar kleiner en kleiner werden. Ze zou dit ei toch niet laten liggen, alleen maar omdat het zo lelijk was?”
Spruitje besluit om uit het kippenhok te ontsnappen en dat is het begin van een hele reeks spannende avonturen en bijzondere ontmoetingen. Geboeid volgde ik haar belevenissen en ik was vol bewondering voor haar doorzettingsvermogen. Ook al begrijpt ze niet altijd hoe de vork precies in de steel zit, toch volgt ze haar buikgevoel en doet ze dapper haar eigen ding. Zo ontfermt ze zich over een achtergelaten ei dat haar zorg en bescherming nodig heeft. Hoewel Spruitje en haar Kleintje heel anders blijken te zijn, accepteren ze elkaar zoals ze zijn. Meer zelfs: ze zorgen zo goed mogelijk voor elkaar.
De kip die dacht dat ze kon vliegen toont aan dat je het helemaal niet ver hoeft te zoeken om een krachtig verhaal te vertellen. Grootsheid kan verstopt zitten in de kleinste dingen, zoals een kip en haar ei. Je kunt dit verhaal namelijk ook lezen als een kritiek op de grootschalige landbouwsystemen waarin dieren gereduceerd worden tot productiemachines. De moedige legkip rebelleert immers tegen de traditionele rolverdeling op de boerderij. Ze wil niet langer veroordeeld zijn tot het produceren van eieren die ze moet afstaan.
Ik zou nog veel meer willen vertellen, maar dan verraad ik te veel over het einde. Wat ik wel nog kan verklappen, is dat ik na het lezen toch nog de flaptekst bekeek en die bleek te kloppen als een bus: Dit moderne sprookje is een lofzang op vrijheid, individualisme en moederschap. Het verhaal van de kip en haar ei is prachtig verteld in eenvoudige woorden en is geïllustreerd met minimalistische maar sfeervolle illustraties.
Voor wie nog niet overtuigd is: er werden wereldwijd al meer dan anderhalf miljoen exemplaren van het boek verkocht en het verhaal vormde de basis voor een animatiefilm. Ook de fans van die andere geweldige animatiefilm met kippen in de hoofdrol, namelijk Chicken Run, moeten dit boek dus zeker lezen!
Meer leestips van mij – en van vele andere Leuvense leesambassadeurs - vind je op leuvenleest.be. Mijn top 10 van beste boeken vind je dan weer op de site van Slow Reading Leuven.